مزیودن ( دندان اضافی ) چیست؟

دندان های ما در طول زندگی به دو دسته ی دندان های شیری و دندان های بالغ و دائمی تقسیم می شوند که معمولا تعداد دندان های شیری 20 عدد است و دندان های دائمی 32 تا . البته در بعضی موارد احتمال داشتن یک یا چند عدد دندان اضافی وجود دارد. رایج ترین نوع دندان اضافی مزیودن نام دارد. یک دندان مزیودن در جلوی فک بالا بین یا پشت دو دندان جلویی رشد می کند. این دندان اضافی معمولاً مخروطی شکل است و بیشتر در دندان‌های دائمی نسبت به دندان‌های شیری رخ می‌دهد. این اتفاق نادر است و شیوع آن می تواند بر اساس مکان و جامعه متفاوت باشد. همچنین در مردان بیشتر از زنان اتفاق میوفتد. اگر فردی دارای دندان مزیودن است درمان به موقع آن بسیار مهم است چون اگر خودش بیوفتد می تواند بعداً باعث مشکلات دهان و دندان شود.

تلاش تیم تخصصی ما در مرکز تخصصی ایمپلنت دندان و جراحی لثه دکتر آرش غفوری بهترین متخصص ایمپلنت دندان و بهترین جراح لثه در رشت بر این است که  به برطرف کردن دغدغه ها و ابهامات شما در زمینه های مختلف دندانپزشکی بپردازیم. در این مطلب به موضوع مهم و تقریبا کمیاب دندان اضافی خواهیم پرداخت. شاید شما کسی باشید که از این مشکل رنج می برید. پس همراه ما باشید.

اولین سوال مهمی که شاید برای هرکسی پیش بیاید این است که چه چیزی باعث ایجاد مزیودن (دندان اضافی) می شود؟

علت دقیق وجود مزیودن ها هنوز مشخص نشده است. البته این احتمال وجود دارد که ژنتیک، عوامل محیطی و تغییرات در طول رشد دندان ها همگی نقش موثری در رویش دندان اضافی داشته باشند. علاوه بر اینها موارد دیگری وجود دارد که می توانند عامل رویش دندان اضافی باشند:

• شکاف لب و شکاف کام
• سندرم گاردنر، یک اختلال ژنتیکی نادر است که باعث ایجاد ضایعات در قسمت‌های مختلف بدن می‌شود.
• دیسپلازی کلیدوکرانیال، یک بیماری ژنتیکی نادر که منجر به رشد غیرعادی استخوان ها و دندان ها می شود.
• سندرم دهان و دندان، یک بیماری ژنتیکی نادر است که بر رشد دهان و دندان ها و همچنین ویژگی های صورت، انگشتان دست و پا تأثیر می گذارد.

عوارض ناشی از مزیودن ها

رویش دندان اضافی در دهان و بین دندان ها می تواند منجر به انواع مختلفی از عوارض دندانی شود. در ادامه تعدادی از این عوارض را بررسی می کنیم:

• دندان اضافی می تواند با دندان های دیگر تداخل ایجاد کند:
• تاخیر در رویش دندان های اطراف
• جابجایی دندان های اطراف
• شلوغی دندان های اطراف
• نامرتبی دندان ها (مال اکلوژن) یا مشکلات بایت
• فاصله بین دو دندان جلویی
• گشاد شدن دندان های اطراف، جایی که ریشه یا تاج دندان دارای خمیدگی غیر طبیعی است.
• از بین رفتن ریشه دندان های اطراف، در جایی که ساختار ریشه ی دندان تجزیه می شود.

تداخل مزیودن با دندان های اطراف می تواند نیاز به درمان های دندانپزشکی یا ارتودنسی داشته باشد. به همین دلیل تشخیص و درمان  آن بسیار مهم است.

• دندان اضافی می تواند باعث تشکیل کیست شود.

کیست ها توده هایی پر از مایع هستند که در بدن تشکیل می شود. هنگامی که مزیودن به مدت طولانی باقی می ماند، می تواند منجر به تشکیل نوعی کیست به نام کیست دنتیژروس شود. کیست دنتیژروس کوچک علائمی ندارد. اما اگر کیست شروع به بزرگتر شدن کند، ممکن است باعث بروز مشکلاتی مثل تورم  و التهاب یا جابجایی دندان‌های اطراف شود.

• رویش دندان اضافی در حفره بینی

در برخی موارد ممکن است مزیودن ها به جای دهان در حفره بینی رشد کنند. البته این یک مورد نادر است. ولی اگر این اتفاق بیوفتد، می تواند منجر به بروز مشکلات متعددی از جمله درد، تورم و انسداد بینی شود.

شاید برای شما جالب باشد که بدانید مزیودن در چه زمانی و چه سنی در دهان ظاهر می شوند. در ادامه باهم به بررسی پاسخ این سوال می پردازیم.

مزیودن ها معمولاً در اوایل دوران کودکی دیده می شوند. معمولا در معاینات معمول دندانپزشکی و تصاویر به دست آمده از اشعه ایکس شناسایی می شوند. مزیودن ها معمولاً با دندان های بالغ  و دائمی مرتبط هستند. در بعضی موارد ولی نه همیشه، در زمانی که رویش دندان های دائمی شروع می شود مزیودن ها وارد می شوند و می تواند از سن 6 سالگی شروع شود.

ممکن است یک دندان اضافی به صورت نهفته وجود داشته باشد. علائمی که نشان می دهد مزیودن نهفته وجود دارد عبارتند از روی هم رفتگی دندان ها، نامرتبی دندان ها و تاخیر در رویش دندان های اطراف. دندانپزشک با استفاده از اشعه ایکس تصاویر مختلفی از چندین زاویه مختلف برای تشخیص مزیودن تهیه می کند.

بعد از شناخت کلی در مورد عوامل موثر در رویش دندان اضافی و عوارض و تشخیص دندان های اضافی نهفته نوبت به بررسی روش های درمانی و از بین بردن آن می رسد.

معمولا راحت ترین روش درمانی مزیودن ها کشیدن و خارج کردن آنها است. اما اگر مزیودن یک دندان شیری باشد و عوارضی نداشته باشد، ممکن است نیاز به کشیدن آن نباشد.

کشیدن و خارج کردن دندان اضافی به دو روش امکان پذیر است:

روش ساده. در این روش دندان بدون هیچ برشی برداشته می شود. دندانپزشک معمولاً از ابزاری برای گرفتن دندان و شل کردن آن استفاده می کند. این نوع روش معمولا  در مطب دندانپزشک  انجام می شود.

روش جراحی.  اگر دندان اضافی به صورت نهفته رشد کند خارج کردن آن نیاز به جراحی دارد. این کار توسط جراح دهان انجام می شود و جراح برای خارج کردن دندان نیاز به ایجاد برش و بخیه دارد.  بیشتر مزیودن‌ هایی که به صورت نهفته رشد می کنند، برای خارج شدن نیاز به جراحی دندان دارند.

بعد از اینکه وجود دندان اضافی تشخیص داده شد برای جلوگیری از عوارض بعدی آن قبل از اینکه کودک بزرگتر شود باید این دندان برداشته شود. اما موضوعی که اینجا می تواند مهم باشد این است که  برداشتن زودهنگام مزیودن با خطرات خاص خود همراه است. به طور کلی کشیدن دندان می‌تواند به ناحیه‌ ای که دندان‌های دائمی اطراف وارد می‌شوند آسیب برساند و رویش این دندان‌ها ممکن است به تأخیر بیفتد. به همین دلیل دندانپزشک بعد از کشیدن مزیودن، به معاینه دقیق دندان ها ادامه می دهد. همچنین ممکن است افراد مبتلا به مزیودن به درمان ارتودنسی اضافی بعد از کشیدن نیاز داشته باشند. این معمولاً برای اصلاح تراز، موقعیت یا فاصله ی دندان های اطراف است.

جمع بندی

در بیشتر موارد مزیودن ها در دوران کودکی شناسایی و درمان می شوند. اما ممکن است مزیودن تا بزرگسالی تشخیص داده یا درمان نشده باقی بماند. ممکن است دندان اضافی در دهان قابل مشاهده نباشد اما با داشتن موارد زیر می توانید به وجود آن پی ببرید:

• دندان های جلویی در یک زاویه یا موقعیت غیر طبیعی رشد کرده اند.
• وجود یک شکاف بزرگ بین آنها
• ناهماهنگی دندان ها
• روی هم رفتگی
• عدم رشد دندان ها

اگر با وجود موارد بالا فکر می کنید که یک دندان اضافی دارید بهتر است هر چه زودتر به دندانپزشک مراجعه کنید. دندانپزشک می تواند با استفاده از تصاویر به دست آمده از اشعه ایکس وجود مزیودن را تشخیص دهد.

• عوارض احتمالی بعد از جراحی ایمپلنت دندان
• عوارض ایجاد حفره در امتداد خط لثه | نحوه رفع پوسیدگی های خط لثه
• روش های درمانی بیماری های لثه چیست؟
• پریوکرونیت یا عفونت دندان عقل چیست؟
• اطلاعات کاملی در مورد بریج های ایمپلنت ثابت